adamak.com

sepideyekhamoosh.blogfa.com

سپیده

http://www.sepideyekhamoosh.blogfa.com/8902.aspx

جنازه ی جهان بود که بر دوش مورچگان گرسنه به جانب گورگاه گوانتانامو می رفت. همه ی لرزش دست و دلم. که عشق پناهی گردد،. آی عشق آی عشق. چهره ی آبی ات پیدا نیست. بر شعله ی زخمی. آی عشق آی عشق. چهره ی سرخت پیدا نیست. غبار تیره ی تسکینی. و سبزه ی برگچه. آی عشق آی عشق. رنگ آشنایت پیدا نیست. نوشته شده در چهارشنبه 22 اردیبهشت1389ساعت 3:41 بعد از ظهر توسط سپیده. با دشنه ی تلخی. هیچ کس با هیچ کس. که خاموشی به هزار زبان. با طرح خنده یی،. و نوبت خود را انتظار می کشیم. بی هیچ خنده یی! به هر تار جانم صد آواز هست.

kalaye-irani.blogfa.com

MADE IN IRAN

http://www.kalaye-irani.blogfa.com/author/fifth

عمده، مردمند. شما بايد كالاى ايرانى بخواهيد. اين افتخار نيست اين تفاخر غلطى است كه ما ماركهاى خارجى را در پوشاكمان، در وسائل منزلمان، در مبلمانمان، در امور روزمرهمان، در خوراكىهامان ترجيح بدهيم به ماركهاى داخلى در حالى كه توليد داخلى در خيلى از موارد بسيار بهتر است. اينجا قرار است كوششي باشد، راهگشاي ماندن بر سر پيمان. پيماني كه لازمه اش سبك زندگي اسلامي تر و ايراني تر است. قرار است كمك كنيم يكديگر را، در شناخت كالاي مرغوب و نامرغوب ايراني. راهکارهای عملی مقابله با اسراف. حمایت از کالای ایرانی. اولین بار...

sepideyekhamoosh.blogfa.com

سپیده -

http://www.sepideyekhamoosh.blogfa.com/post-62.aspx

جنازه ی جهان بود که بر دوش مورچگان گرسنه به جانب گورگاه گوانتانامو می رفت. آن که دانست ،زبان بست. وان که می گفت، ندانست. چه غم آلوده شبی بود! وان مسافر که در آن ظلمت خاموش گذشت. و برانگیخت سگان را به صدای سم اسبش بر سنگ. بی که یک دم به خیالش گذرد. که فرود آید شب را،. همه رویای تبی بود. چه غم آلوده شبی بود! نوشته شده در چهارشنبه ۲۲ اردیبهشت۱۳۸۹ساعت ۱۵:۳۶ بعد از ظهر توسط سپیده. به سراغ من اگر می آیید ، نرم و آهسته بیایید. مبادا که ترک بردارد شیشه ی نازک تنهایی من. سلام دوستای گلم من سپیده هستم.

sepideyekhamoosh.blogfa.com

سپیده -

http://www.sepideyekhamoosh.blogfa.com/post-67.aspx

جنازه ی جهان بود که بر دوش مورچگان گرسنه به جانب گورگاه گوانتانامو می رفت. حقیقت همان چشمهای روشن تو بود! همانها که جا ماند روی کبودیهای پی در پی تن تازیانه خورده ی من، و کبوتر آخرین بچه اش را روی همین پشت بام اتاق من سقط کرد! یک لیوان شیر با شکلات تلخ مذاب! هر غروب روی صورتم میریزم، و این تیرگی تلخ شهوتناک خلاصه ی تکرار هر روز من است! اینجا اشباح هر شب رق اصی میکنند، و بیچاره چشمهای من که مستحق تماشای وحشت است! استخوانهایم منجمد شده بود و من هنوز دلم چوب شور و خامه ی توت فرنگی میخواست! خانه ی شاعران جهان.

sepideyekhamoosh.blogfa.com

سپیده -

http://www.sepideyekhamoosh.blogfa.com/post-59.aspx

جنازه ی جهان بود که بر دوش مورچگان گرسنه به جانب گورگاه گوانتانامو می رفت. من در نوسان برگهای معلق پائیز شریک شدم. چطور عابر شدی مرا. و پائیز فقط یک فصل است. که می گذاری و می گذری. ومن هرگز غمناکی کلاغهای کز کرده در برف را نفهمیدم. آنهم وقتی که دستان سرد پنجره احساسم را گریه می کرد. پشت آن کولاک ترسناک که محو می شدی. و مردمکهای خیس ام. ریشه های پریشان شال گردنی را میدید. که روز تولد بهاریت بافته بودم. وهمین مرا بس بود. نوشته شده در چهارشنبه ۳۰ دی۱۳۸۸ساعت ۱۰:۳۸ قبل از ظهر توسط سپیده. دختر پاییزم, پاییز 64.

sepideyekhamoosh.blogfa.com

سپیده -

http://www.sepideyekhamoosh.blogfa.com/post-68.aspx

جنازه ی جهان بود که بر دوش مورچگان گرسنه به جانب گورگاه گوانتانامو می رفت. نه تو مانی و نه اندوه و نه هیچ یک از مردم این آبادی. به حباب نگران لب یک رود قسم، و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت. آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند. به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز. نوشته شده در چهارشنبه ۳ شهریور۱۳۸۹ساعت ۰:۱۲ قبل از ظهر توسط سپیده. به سراغ من اگر می آیید ، نرم و آهسته بیایید. مبادا که ترک بردارد شیشه ی نازک تنهایی من. سلام دوستای گلم من سپیده هستم. دختر پاییزم, پاییز 64. خانه ی شاعران جهان.

sepideyekhamoosh.blogfa.com

سپیده

http://www.sepideyekhamoosh.blogfa.com/8903.aspx

جنازه ی جهان بود که بر دوش مورچگان گرسنه به جانب گورگاه گوانتانامو می رفت. حقیقت همان چشمهای روشن تو بود! همانها که جا ماند روی کبودیهای پی در پی تن تازیانه خورده ی من، و کبوتر آخرین بچه اش را روی همین پشت بام اتاق من سقط کرد! یک لیوان شیر با شکلات تلخ مذاب! هر غروب روی صورتم میریزم، و این تیرگی تلخ شهوتناک خلاصه ی تکرار هر روز من است! اینجا اشباح هر شب رق اصی میکنند، و بیچاره چشمهای من که مستحق تماشای وحشت است! استخوانهایم منجمد شده بود و من هنوز دلم چوب شور و خامه ی توت فرنگی میخواست! دلم هق هق زدن میخ...

sepideyekhamoosh.blogfa.com

سپیده

http://www.sepideyekhamoosh.blogfa.com/8806.aspx

جنازه ی جهان بود که بر دوش مورچگان گرسنه به جانب گورگاه گوانتانامو می رفت. تمام هستی من آیه ی تاریکیست. که تورا در خود تکرار کنان، به سحرگاه شکفتنها و رستنهای ابدی خواهد برد. و زخمهای من همه از عشق است،. از عشق، از عشق، از عشق. نوشته شده در یکشنبه 22 شهریور1388ساعت 0:56 قبل از ظهر توسط سپیده. دیشب توی ذهنم بوی باروت پیچیده بود. امشب بوی خون پیچیده. آره کار وجدانمو یکسره کردم! نوشته شده در یکشنبه 22 شهریور1388ساعت 0:39 قبل از ظهر توسط سپیده. و من پیر شدم ،. و شاخه مرا تاب نیاورد،. هر چه که ندارم،برای تو!