saloniqueuberrealism.blogspot.com
salonique über realism: L.G.in memoriam
http://saloniqueuberrealism.blogspot.com/2015/07/lgin-memoriam.html
Πέμπτη, 30 Ιουλίου 2015. Ο ξένος δεν ανήκει σε κανέναν τόπο, σε κανέναν χρόνο, σε κανέναν έρωτα. Καταγωγή χαμένη, ρίζωμα ακατόρθωτο,. Μνήμη βυθισμένη, παρόν σε εκκρεμότητα. Ο χώρος του ξένου είναι το τρένο που φεύγει". Απ το βιβλίο της "Ξένοι μέσα στον εαυτό μας". Συγκεντρωνόμαστε παίρνοντας πλοία, τρένα, αεροπλάνα διακοπών, γεμάτα τουρίστες και φωνακλάδικα παιδάκια στην παραλία ανάβουμε φωτιά να σπάσει αυτό το κρύο ,πίσω μας το άδειο σπίτι του, μακριά η μουσική από το κλαμπ. Νύχτα παγωμένη, κλαίνε μερικ...
saloniqueuberrealism.blogspot.com
salonique über realism: Δεκεμβρίου 2014
http://saloniqueuberrealism.blogspot.com/2014_12_01_archive.html
Τρίτη, 30 Δεκεμβρίου 2014. Photo: "Trophy" του Wim Delvoye 1999). Κατεπείγοντα μαθήματα εκχιονισμού συναισθημάτων. Πότε άφησα τόσο χιόνι στο ανάμεσα μας. Ξεχνώντας πως "καίει ο πάγος". Όταν μετά από καιρό τον αγγίζεις. Ανάμεσα σε ανίσχυρες ευχές. Στα καταφύγια των κοινωνικών δικτύων. Γιατί ο πάγος των ετών δεν λιώνει με μια αγκαλιά. Μα σπάει τις παγοκολώνες που αγκαλιάζονται. Σε χιλιάδες κοφτερά παγωμένα κομμάτια μοναξιάς. Γι' αυτό είναι απαραίτητος ο από τα πριν εκχιονισμός. Μοιραστείτε το στο Twitter.
saloniqueuberrealism.blogspot.com
salonique über realism: Αυγούστου 2015
http://saloniqueuberrealism.blogspot.com/2015_08_01_archive.html
Σάββατο, 15 Αυγούστου 2015. Στη Βίρνα, την Δόμνα τον Βαγγέλη και στ’ άλλα τα παιδιά… ). Θα είμαι πάντα «ο φίλος που θα λείπει απ’ την παρέα. Η πέτρα στην ακρογιαλιά που θα πατήσουν κάθε που βιαστικά θα πέφτουν στα νερά το καλοκαίρι και θα τους κάνει για λίγο να σταθούν. Ο τίτλος μιας ταινίας που χρόνια εχουνε να δουν και τη θυμάται κάποιος την ώρα της ρακής. Η μουσική μιας ηλικίας που ξεχάστηκε μ’ αρκούν δυο νότες να την ξαναφέρουνε μπροστά και ν’απλωθεί σαν τύψη στο τραπέζι. Μοιραστείτε το στο Twitter.
saloniqueuberrealism.blogspot.com
salonique über realism: Σεπτεμβρίου 2014
http://saloniqueuberrealism.blogspot.com/2014_09_01_archive.html
Τρίτη, 23 Σεπτεμβρίου 2014. Ο χρόνος του βλέμματος. Μετά τα χώματα σιωπής. Κρατώ το βλέμμα στους αιώνες. Εκείνου που περίμενα χωρίς να ξέρω ότι υπάρχει. Κι όλων των άλλων που μου δίδαξαν. Αυτό που δεν έχει καταγραφεί, το αόρατο του ονείρου μου. Παραμένει το πιο ισχυρό. Κι ας μη περιμένει στις διαβάσεις της λογικής. Να εξηγηθεί σε κάποιο τροχαίο σεμινάριο επιβίωσης του είδους. Κάθε που τολμώ να κοιτάξω στο μέσα άπειρο. Αυτό το βλέμμα συναντώ. Να μ' οδηγεί σε οροπέδια δύσβατα θνητών αισθημάτων. Και όταν τα...
saloniqueuberrealism.blogspot.com
salonique über realism: Αυγούστου 2013
http://saloniqueuberrealism.blogspot.com/2013_08_01_archive.html
Παρασκευή, 9 Αυγούστου 2013. Γι' αυτό οι φίλοι μου είναι μοναδικά συλλεκτικά κομμάτια. Κι αυτό , για όσους ξερόυν, είναι τεράστια περιουσία. Ανεκτίμητη. Με τέτοιους φίλους η κρίση δεν σ’αγγίζει, αντίθετα σε χαλυβδώνει. Με τετοιους φίλους δεν εχεις αναγκη να πας διακοπές, για να ξεκουραστείς, παραμένεις πάντα ετοιμοπόλεμος για το φθινόπωρο που καταφτανει . Αυτο το φθινόπωρο που κι τελευταιές μάσκες θα πέσουν στην αγορά και θα φανουν ποιοι ειναι οι φίλοι και ποιοι οι εχθροι. Μοιραστείτε το στο Twitter.
saloniqueuberrealism.blogspot.com
salonique über realism: Νοεμβρίου 2014
http://saloniqueuberrealism.blogspot.com/2014_11_01_archive.html
Τρίτη, 25 Νοεμβρίου 2014. Τις ώρες των θλίψεων. Παίζουμε το παιχνίδι των ερωτευμένων. Όμως οι κάρτες μας, έχουν πολλαπλά σημαδευτεί. Κι η φθορά ανήκεστη. Δεν ξεχωρίζει η πόζα από το συναίσθημα. Όσους άσσους κι αν κρύψεις στο μανίκι της υπεκφυγής. Την στιγμή που τους χρειάζεσαι. Γίνονται μια πικρή μνήμη. Ποτέ κανείς δεν κέρδισε παρτίδα έρωτα. Με γεύση πικραμύγδαλου στα χείλη . Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μοιραστείτε το στο Twitter. Μοιραστείτε το στο Facebook. Δευτέρα, 24 Νοεμβρίου 2014.
saloniqueuberrealism.blogspot.com
salonique über realism: Ιουλίου 2015
http://saloniqueuberrealism.blogspot.com/2015_07_01_archive.html
Πέμπτη, 30 Ιουλίου 2015. Ο ξένος δεν ανήκει σε κανέναν τόπο, σε κανέναν χρόνο, σε κανέναν έρωτα. Καταγωγή χαμένη, ρίζωμα ακατόρθωτο,. Μνήμη βυθισμένη, παρόν σε εκκρεμότητα. Ο χώρος του ξένου είναι το τρένο που φεύγει". Απ το βιβλίο της "Ξένοι μέσα στον εαυτό μας". Συγκεντρωνόμαστε παίρνοντας πλοία, τρένα, αεροπλάνα διακοπών, γεμάτα τουρίστες και φωνακλάδικα παιδάκια στην παραλία ανάβουμε φωτιά να σπάσει αυτό το κρύο ,πίσω μας το άδειο σπίτι του, μακριά η μουσική από το κλαμπ. Νύχτα παγωμένη, κλαίνε μερικ...
saloniqueuberrealism.blogspot.com
salonique über realism: Ιουλίου 2013
http://saloniqueuberrealism.blogspot.com/2013_07_01_archive.html
Παρασκευή, 26 Ιουλίου 2013. 26 Ιουλίου 1822 - Η Μάχη των Δερβενακίων. Πίνακας του Χρήστου Αλατσάκη. Το ποίημα γίνεται ιδρώτας στη χούφτα μου,. Πέφτει και χάνεται στα παλιά σανίδια. Υπάρχει ένα φως απέναντι ακριβώς να με τυφλώνει. Το στόμα μου άδειο από λέξεις - που πριν θυμόμουνα-. Έρχεσαι σιγά, μια αγκαλιά με το χέρι σου να δώσεις. Και πάω να τα μυρίσω. Κατρακυλούνε στη σχισμή κι οι ελάχιστες λέξεις. Να λέω ότι γιόρτασα. Μου έμεινε ένα χάρτινο σκισμένο σημαιακι. Μια τύψη για την ελάχιστή μου μνήμη.
saloniqueuberrealism.blogspot.com
salonique über realism: Μαΐου 2015
http://saloniqueuberrealism.blogspot.com/2015_05_01_archive.html
Σάββατο, 30 Μαΐου 2015. Των λέξεων που γλιστράνε απ' τα καλάθια. Σε τιμή ευκαιρίας των λαϊκών αγορών. Ιούνιος του τελευταίου καλοκαιριού. Των χαμηλών βαρομετρικών ειδήσεων. Των άλλων που γίνανε αυτοί, πριν γίνουν άλλοι πάλι. Πιο ξένοι όλοι, πιο μόνοι πιο ζεστοί σε κρύα παράθυρα συντήρησης σιωπών. Γενέθλιος Ιούνιος ενός χαμένου χρόνου ανάμεσα σε μπανιερά απελπισίας. Ιούνιος τιμωρός της χειμερίας μας νάρκης. Εκείνου του απροσδιόριστου "περίμενε". Παραπλάνηση Άνοιξης, που καν χαμένη δεν την λες. Γιατί αυτή ...
