konjeshab.blogfa.com

konjeshab.ir

کـــنج شـــب

http://www.konjeshab.ir/tag/شب-نشینی

كيبورد به دست (@AlirezaMiM2). میتوانم دوباره دستهایت را بگیرم پیاده ببرمت تا خیال هایی که تازگی ها فهمیده ام چقدر خام بوده اند. بیا خیال کنیم هیچوقت نرفته ای و دوباره تمام شهر را عطر گیسوانت پر کرده . باز پا به پای هم راه می رویم و قول های خوب به هم میدهیم. همیشه که نباید خیال و رویا باشد.تا کی برای دیدنت مجبور باشم چشم هایم را ببندم و کنارم تصورت کنم. مگر برگردی چه میشود؟ آسمان به زمین می آید؟ ميدانى من حتى اگر همين الآن در آغوشت گرفته باشم باز هم دل تنگ تو ام؟ تا به حال دلتنگ بوده اى تا بفهمى چه ميگويم؟

konjeshab.ir

کـــنج شـــب

http://www.konjeshab.ir/tag/پست-مشترک

كيبورد به دست (@AlirezaMiM2). میتوانم دوباره دستهایت را بگیرم پیاده ببرمت تا خیال هایی که تازگی ها فهمیده ام چقدر خام بوده اند. بیا خیال کنیم هیچوقت نرفته ای و دوباره تمام شهر را عطر گیسوانت پر کرده . باز پا به پای هم راه می رویم و قول های خوب به هم میدهیم. همیشه که نباید خیال و رویا باشد.تا کی برای دیدنت مجبور باشم چشم هایم را ببندم و کنارم تصورت کنم. مگر برگردی چه میشود؟ آسمان به زمین می آید؟ ميدانى من حتى اگر همين الآن در آغوشت گرفته باشم باز هم دل تنگ تو ام؟ تا به حال دلتنگ بوده اى تا بفهمى چه ميگويم؟

konjeshab.ir

کـــنج شـــب

http://www.konjeshab.ir/post/64

تاریخ بی تو بودن . س آرا (@s arra) :. خم میشوی لب پرت ترین رود حاشیه ی شهر و حال خوش و ناخوش همه اش را با هم بالا می آوری. درد چنگ می زند به معده ات و نه فقط جسمت، که روحت مچاله می شود. مچاله از چیزی که نمیدانی چیست . از دلیلی که باید باشد و نیست . یک مچاله شدن بی صدا . مثل پک زدن های آخرین سیگار . مثل پیرزن یک عمر خم شده در مزرعه ی چای. حال و هوای نم دار این خاک، شرجی دریا، هوای مه گرفته ی فردا. حال و هوای کودکی های دستان رها شده از چادر مادر در شنبه بازار شلوغ این حوالی. اصلا جایی را داری که بروی؟

konjeshab.ir

کـــنج شـــب

http://www.konjeshab.ir/archive

هر کداممان یک نقطه ی کشور پشت سیستم هایمان می نشستیم و وبلاگ هایمان را به روز می کردیم. کم کم وبلاگ نویسی برای همه مان جدی شد تا جایی که وبلاگ برایمان شد مثل خانه. همانقدر امن، همانقدر آرام. بهانه آشنایی مان قلم بود که ما چند نفر را دور هم گرد آورد. کم کم از اشک ها و لبخند های آدم های مجازی پشت سیستم ها باخبر شدیم و بینمان رفاقتی واقعی پا گرفت. اما چیزی که این بین اجتناب ناپذیر بود همان بهانه بود. همراه ما باشید در کنج شب :).

konjeshab.ir

کـــنج شـــب

http://www.konjeshab.ir/post/61

و بی هوا سه چار شلیک! اگر ریه هایش حالا خون بالا نمی آورد قطعا هیچ وقت سرفه نمیکرد.وقتی بیست سال پیش، پشت سر او راه میرفت و حتی از صدای قدم های خودش هم میترسید باید سرفه میکرد. احتمالا بعد از شنیدن صدای سرفه اش از پشت گوشی او را میشناخت. اینکه دکتر ها سرفه هایش را مربوط به چیزی می دانند که نبود کفرش را در می اورد.این خونابه ها فقط برای حرف هایی بودند که به او نزد.برای سرفه هایی ک نکرد و کلماتی که پشت سلام خوبی ها به ساطور کشیده بود. و دستمال ها ی سرخ نمناک . دوشنبه هفدهم اسفند ۱۳۹۴ 16:51 مآهنیدا.

konjeshab.ir

کـــنج شـــب

http://www.konjeshab.ir/post/62

در تظاهر به تماشای باران جان می دهم. به سمت پنجره ی بزرگ سالن رفت و اندیشید که باران زیر قاب پنجره می بیندش و بعد ها جایی دیگر این تصویر را ترسیم می کند .چرا که این صحنه -احتمالا- هر ناظری را مبهوت می کند . شخصی که همیشه در داستان ها تکیه داده به قاب چوبی پنجره و سایه اش را می بیند که هبوط کرده تا فقط به رهگذری -احتمالا- آشنا بگوید . "آهای سردتان نمی شود زیر باران؟ از قاب پنجره ی باران زده همه چیز یک جور دیگر است. و همیشه یک نفر دیوانه کنار قاب پنجره در تظاهر به تماشای باران جان می دهد. هزار و یک شب.

konjeshab.ir

کـــنج شـــب

http://www.konjeshab.ir/post/57

شنیدن کی بود مانند دیدن؟ چه بارونیه : ). اوهوم اینجا هم بارون میاد. اوهوم خیلی غریبه این بارون. خیلی تنهاس. یکشنبه نهم اسفند ۱۳۹۴ 0:12 شرلوک. هر کداممان یک نقطه ی کشور پشت سیستم هایمان می نشستیم و وبلاگ هایمان را به روز می کردیم. کم کم وبلاگ نویسی برای همه مان جدی شد تا جایی که وبلاگ برایمان شد مثل خانه. همانقدر امن، همانقدر آرام. قلم هایمان را همگی با هم بلند کردیم و دستمان گرفتیم و در کنج شب آرام گرفتیم. همینقدر ساده، همین قدر صمیمی :). همراه ما باشید در کنج شب :). هزار و یک شب. یک پنجره برای من کافیست.

konjeshab.ir

کـــنج شـــب

http://www.konjeshab.ir/post/59

مولکولی میبودم رها در هوا. بیشتر که فکر میکنم به این نتیجه میرسم که خدا رو شکر که من خدا نیستم. اگر من خدا بودم، یحتمل که نه قطعا از فهمیدن خیلی از حرف ها و داستان ها دق میکردم. پنجشنبه سیزدهم اسفند ۱۳۹۴ 13:0 سارا. هر کداممان یک نقطه ی کشور پشت سیستم هایمان می نشستیم و وبلاگ هایمان را به روز می کردیم. کم کم وبلاگ نویسی برای همه مان جدی شد تا جایی که وبلاگ برایمان شد مثل خانه. همانقدر امن، همانقدر آرام. همراه ما باشید در کنج شب :). هزار و یک شب. یک پنجره برای من کافیست.

konjeshab.ir

کـــنج شـــب

http://www.konjeshab.ir/author/alfered

بی همگان به سر شود بی تو به سر نمی شود. یکی از وابستگی هایی که تو زندگی من هست ایشون ینی جناب اقای فلاکس هستند . رتبه بندی ایشون از دستشویی ، گوشی موبایل و سیم شارژر ( که در صورت نبودن هرکدومشون خطر مرگ وجود داره ) بالا تره. جمعه سی ام بهمن ۱۳۹۴ 18:23 آلفرد هیچکاک. چی شد که همچین شد. همیشه آرزو داشتم آخرین نفری باشم که روی زمین زندگی میکنه یجورایی که همه آدمای روی زمین منقرض شده باشند و فقط من مونده باشم . برچسبها: آرزو پست مشترک. دوشنبه نوزدهم بهمن ۱۳۹۴ 19:9 آلفرد هیچکاک. پیامبران ویک ا ند. کل جمعیت رست...