manirad.blogfa.com

mim509.blogfa.com

توقف ممنوع - دايره

http://www.mim509.blogfa.com/post-19.aspx

اين روزها حرف زيادي ندارم و مثل هر موسم امتحان ديگري ، كلافه ام.كلافه خودم و بهانه هايي كه براي درس ها نمره نمي شوند.پس ميگذارم شعر حرفش را بزند. حول يك دايره در حركت ام! هر چه جلو مي روم به عقب نزديك تر مي شوم. و گذشته از آينده اي كه گذشته است. نمي گذرند تمام آينده هايي كه ندارند آينده اي در من. گذشته ام با فردايي كه ديروز بود. مثل پدر كه شهيد رفت و جبهه شد. همين توده ي دفن شده زير خاك. هنوز خاكي همان كوجه ام. كه با مشتي خاك دهانش را پر كردند و آسفالت شد. همه پياده شدند و سالهاست كه در راه خانه اند.

alfba.blogfa.com

الفبا

http://www.alfba.blogfa.com/post-103.aspx

گزارش ،یادداشت و گفتگو عکس. آخرین بازمانده از نخستین تیم ملی فوتبال ایران. مردی برای تمام ورزش ها. داوود نصیری متولد 14 تیرماه سال 1300. در محله پشت مسجد سپهسالار تهران بود.پدر و عموهای او مستوفی و ادیب بودند، طوری که یک روز در همان اوان جوانی ،پدرش شکوه سرداد که : ما همه نویسنده هستیم،تو را چه به ورزش؟ چندین ورزش قهرمانی برسد.نصیری در نود و دومین پائیز زندگی در ششم آذر ماه چشم از جهان فروبست.فعالیت های بی شمار او در زمینه ورزش. محل مان همه اش ورزش بود .یادم است آنجا یک زمین فوتبال یخچالی بود که تمام...

plak13.blogfa.com

پلاک 13

http://www.plak13.blogfa.com/9208.aspx

جاده یعنی همین چند خط سفید کوتاه و بلند که مدام مثل فصل ها تکرار می شوند. یعنی یک خاطره که از فرط تکرار ، شنیدنش دیگر برای هیچکس جذابیتی ندارد. ما دو نفر بودیم و جاده فقط یک نفر بود. جاده خیلی شبیه ما دو نفر بود.دلش می گرفت.صدایش خش برمی داشت.نگران می شد.خمیازه می کشید.گاهی از هیجان زیاد نفسش بند می آمد. من این طرف جاده بودم و تو آنطرف که من نمی دیدم. جاده اما طرف هیچ یک از ما نبود.دراز کشیده بود توی خودش و خواب می دید. چاره ای نبود.یکی از ما باید طرف غمگین جاده را انتخاب می کرد. راه می رویم در تاریکی و ...

plak13.blogfa.com

پلاک 13

http://www.plak13.blogfa.com/9210.aspx

غمگین تر از این نمی ش ود نوشت. یکی از همین روزها به خانه برمی گردم. به ماه می گویم پشت در بماند. تنهایی تمام عکس های دونفره را می بوسم. برای فنجان های دلتنگ دست تکا ن می دهم. پاهایم را برای صندلی ساده ای با احتمال تو جا می گذارم. برمی گردم و با ماه برمی گردم. از منج یل می گذرم. از امام زاده هاشم می گذرم. از کوچصفهان می گذرم. از مزارع چای می گذرم. بعد به کوچه شلوغ می رسم. تو همه اینها را در ماه می بینی. و ناگهان غمگین ترین دختر دنیا می شوی. غمگین تر از این نمی شود نوشت. پشت ميله هاي تخت من ، چند ماه آزگار.

plak13.blogfa.com

پلاک 13 - و هیچ پیامی از پیام هایم به تو نرسید مگر از آن روی گردانیدی.(انعام ۴)

http://plak13.blogfa.com/post-126.aspx

و هیچ پیامی از پیام هایم به تو نرسید مگر از آن روی گردانیدی.(انعام ۴). با تو و جاده راه می روم. من با پای پیاده و تو با قطار سریع السیر پراگ. تبم با هیچ پاشویه ای پایین نمی آید. دلش باران می خواهد که آن هم فقط در دوردست ها می بارد. کنار تو خوابم می برد. در آشپزخانه ای مج هول بیدار می شوم. تو مرزها را لی لی کنان لگد می کنی. به تخت شماره 339 که می رسی. امن یجیب می خوانی و کشک و بادمجان بالا می آوری. چقدر همه چیز عادی است. هر شب تمام دلتنگی اش را برایم پست می کند. آقای دکتر می گوید کم کم باید تخت را خالی کنی.

mim509.blogfa.com

توقف ممنوع

http://www.mim509.blogfa.com/8911.aspx

اين روزها حرف زيادي ندارم و مثل هر موسم امتحان ديگري ، كلافه ام.كلافه خودم و بهانه هايي كه براي درس ها نمره نمي شوند.پس ميگذارم شعر حرفش را بزند. حول يك دايره در حركت ام! هر چه جلو مي روم به عقب نزديك تر مي شوم. و گذشته از آينده اي كه گذشته است. نمي گذرند تمام آينده هايي كه ندارند آينده اي در من. گذشته ام با فردايي كه ديروز بود. مثل پدر كه شهيد رفت و جبهه شد. همين توده ي دفن شده زير خاك. هنوز خاكي همان كوجه ام. كه با مشتي خاك دهانش را پر كردند و آسفالت شد. همه پياده شدند و سالهاست كه در راه خانه اند.

mim509.blogfa.com

توقف ممنوع - بارون میباره

http://www.mim509.blogfa.com/post-13.aspx

وقتی علیرضا می شود بندری دلم را بدجوری می لرزاند.مثل اون سیه دلی که تو را فریفت و فریفت و آنقدر مرا فریفت که رفتنی شدیم خلاصه دستمون به دامنش نرسید( خیلی دلم می خواست حفظ بودم .خیلی بدی).اما این شعر داغ داغ واسه ی من چون همین الان خوندم و اولین اتفاق دیروز در ساعت 3:7 دقیقه ی بامداد امروز رقم خورد با این شعر :. همین که اسمش را صدا می زنی شعر خودش زیاد است از سرش. همین که داد می زنی توی سطر بعدی حال می دهد به این جگر. همین که نمی روانی ام. همین که نمی پیچی و مستقیم می روی. می روم تا نزدیکی های تو. هی می ر...

mim509.blogfa.com

توقف ممنوع - یک شعر قدیمی

http://www.mim509.blogfa.com/post-15.aspx

تنها عصرهاي پنج شنبه را به خاطر دارم. وقتي كه كتاب ها و دفتر شوت مي شدند. از چشمهاي تو تا پشه بند كش مي آمد. من چمخاله مي شدم. و خاله تو بودي. طبخ غذا با تو مي شد و ماهي نگيري از من. و هميشه از آمار كيسه عموهايم يك عدد ماهي كم بود. تنها پنج شنبه ها را به ياد دارم. آفتاب دم كرده بر اجاق ظهر. رقص گلهاي پيراهنت در شيطنت پنكه. كه خواب خرگوشي اهل خانه كاش خرسي بود. و گاهي عينك جادويي عمو حسن را. خيره به چيزهايي كه كسي نمي ديد. سيگار وينستون بابا و ليوانهايي كه هميشه نيمه خالي ش سهم من بود. رقص زنبور ها گرد سرت.

mim509.blogfa.com

توقف ممنوع

http://www.mim509.blogfa.com/8907.aspx

دو انگشت سر هم. از چاقوي پنج دنده. من يك دشمن خوني ام. يك نسبت خوني دارم با جنگ. چرايش را نمي دانم. خون در خوني ام. چشمهايم هميشه خوني ست. مثل بازي هاي آلمان و انگليس. هست يك لحظه ام. ثانيه هايم انتحاري مي ريزند. جار مي زنم جار. كشور همسايه كيلويي چند. جنگ دارم ارزان تر از همه جا. براي زميني كه حوصله اش سر رفت. بس كه چرخيد دور خودش. پايم را در كفش بزرگ تر مي كنم. كفاف اين بيكاري را مي دهد. حالا اين شاش كف كرده است. و اين آلت آنقدر راست. كه تا كرات ديگر هم مي رود. هميشه هم داشته ام. از چاقوي ضامن دار.