shirazculture.blogsky.com

shereparsi.blogsky.com

آتـش آه - شعر و ادبیات

http://shereparsi.blogsky.com/1388/07/05/post-147

اینجا فقط با دل وارد شوید. خانمانسوز بود آتش آهی گاهی. نالهای میشکند پشت سپاهی گاهی. گر مقد ر بشود سلک سلاطین پوید. سالک بی خبر خفته براهی گاهی. قصه یوسف و آن قوم چه خوش پندی بود. به عزیزی رسد افتاده به چاهی گاهی. هستیام سوختی از یک نظر ای اختر عشق. آتش افروز شود برق نگاهی گاهی. روشنی بخش از آنم که بسوزم چون شمع. رو سپیدی بود از بخت سیاهی گاهی. عجبی نیست اگر مونس یار است رقیب. بنشیند بر گل، هرزه گیاهی گاهی. چشم گریان مرا دیدی و لبخند زدی. دل برقصد به بر از شوق گناهی گاهی. اشک در چشم، فریبندهترت میبینم.

shereparsi.blogsky.com

من شیرازی نیستم ولی شیراز را بسیار دوست دارم ... - شعر و ادبیات

http://shereparsi.blogsky.com/1392/01/25/post-152

اینجا فقط با دل وارد شوید. من شیرازی نیستم ولی شیراز را بسیار دوست دارم . هرجا که لاله ئی به چمن ناز می کند. شهباز خاطر ه ر ه شیراز می کند. د ل درهوای زادگ ه م س خت می ط پ د. جایی که گ ل مشام د ل م باز می کند. عطر گیاه کودکیم آورد بیاد. با غمزه ئی که نرگس شیراز می کند. شهر گل است و سوسن و یاران گ لع زار. بلبل چه خوش ت ر ن م آواز می کند. خاکش که مدفن دل شیدای حافظ است. شعرش که جذبه سخن آغاز می کند. شبهای پ رستاره شهرم ندیده ئی. آن عشوه ها که ا خگر طن از می کند. مرغ سحر که ناله ی شبگیر او غم است. آب طلب نک...

shereparsi.blogsky.com

به هیچ یار مده خاطر و به هیچ دیار - شعر و ادبیات

http://shereparsi.blogsky.com/1388/07/21/post-148

اینجا فقط با دل وارد شوید. به هیچ یار مده خاطر و به هیچ دیار. به هیچ یار مده خاطر و به هیچ دیار. که بر و بحر فراخست و آدمی بسیار. همیشه بر سگ شهری جفا و سنگ آید. از آنکه چون سگ صیدی نمیرود به شکار. نه در جهان گل رویی و سبزهی زنخیست. درختها همه سبزند و بوستان گلزار. چو ماکیان به در خانه چند بینی جور؟ چرا سفر نکنی چون کبوتر طیار. ازین درخت چو بلبل بر آن درخت نشین. به دام دل چه فروماندهای چو بوتیمار؟ زمین لگد خورد از گاو و خر به علت آن. که ساکنست نه مانند آسمان دوار. گرت هزار بدیعالجمال پیش آید. مباش غره که...

shereparsi.blogsky.com

امشب همه غم های عالم را خبر کن ! - شعر و ادبیات

http://shereparsi.blogsky.com/1388/07/05/post-146

اینجا فقط با دل وارد شوید. امشب همه غم های عالم را خبر کن! امشب همه غم های عالم را خبر کن! بنشین و با من گریه سر کن، گریه سر کن! ای میهن، ای انبوه اندوهان دیرین! ای چون دل من، ای خموش گریه آگین! در پرده های اشک پنهان، کرده بالین! ای میهن، ای داد! از آشیانت بوی خون می آورد باد! بربال سرخ کشکرت پیغام شومی است! آنجا چه آمد بر سر آن سرو آزاد؟ ای میهن، ای غم! چنگ هزار آوای بارانهای ماتم! در سایه افکند کدامین ناربن ریخت. خون از گلوی مرغ عاشق؟ مرغی که می خواند. مرغی که می خواست. ای میهن، ای پیر. س س سردم شده.

shereparsi.blogsky.com

خواب و خیال - شعر و ادبیات

http://shereparsi.blogsky.com/1387/10/26/post-145

اینجا فقط با دل وارد شوید. نازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت. پرده ی خلوت اینغمکده بالا زد و رفت. کنج تنهایی ما را به خیالی خوش کرد. خواب خورشید به چشم شب یلدا زد و رفت. درد بی عشقی ما دید و دریغش آمد. آتش شوق درین جان شکیبا زد و رفت. خرمن سوخته ی ما به چه کارش می خورد. که چو برق آمد و در خشک و تر ما زد و رفت. رفت و از گریه ی توفانی ام اندیشه نکرد. چه دلی داشت خدایا که به دریا زد و رفت. بود ایا که ز دیوانه ی خود یاد کند. آن که زنجیر به پای دل شیدا زد و رفت. سایه آن چشم سیه با تو چه می گفت که دوش.

shereparsi.blogsky.com

عمریست تا به پای خم از پا نشسته ایم - شعر و ادبیات

http://shereparsi.blogsky.com/1389/05/07/post-149

اینجا فقط با دل وارد شوید. عمریست تا به پای خم از پا نشسته ایم. عمریست تا به پای خم از پا نشسته ایم. در کوی میفروش چو مینا نشسته ایم. ما را ز کوی باده فروشان گزیر نیست. تا باده در خم است همینجا نشسته ایم. تا موج حادثات چه بازی کند که ما. با زورق شکسته به دریا. که با داغ سینه سوز. جامی گرفته در پی صحرا نشسته ایم. طفل زمان فشرد چو پروانه ام به مشت. جرم دمی که بر سر گلها نشسته ایم. ری دویده ایم به هر سوی و عاقبت. از طلب بشسته و از پا نشسته. با ترانه مستانه غزل. در هر سری چو نشاط صهبا نشسته ایم. س س سردم شده.

shereparsi.blogsky.com

کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم - شعر و ادبیات

http://shereparsi.blogsky.com/1387/10/26/post-144

اینجا فقط با دل وارد شوید. کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم. کسی دیگر نمی کوبد در این خانه ی متروک ویران را. کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم. و من چون شمع میسوزم و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند. و من گریان و نالانم و من تنهای تنهایم. درون کلبه ی خاموش خویش اما. کسی حال من غمگین نمی پرسد. ومن دریای پر اشکم که توفانی به دل دارم. درون سینه ی پر جوش خویش اما. کسی حال من تنها نمی پرسد. و من چون تک درخت زرد پاییزم. که هر دم با نسیمی میشود برگی جدا از او. و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند. زبان و ادبیات فارسی.

shereparsi.blogsky.com

ای مرگ بیا که زندگی ما را کُشت - شعر و ادبیات

http://shereparsi.blogsky.com/1389/05/07/post-150

اینجا فقط با دل وارد شوید. ای مرگ بیا که زندگی ما را ک شت. شعری از علی اشتری. در خدمت خلق بندگی ما را ک شت. وز بهر دو نان دوندگی ما را ک شت. هم محنت روزگار و هم منت خلق. ای مرگ بیا که زندگی ما را ک شت. پنجشنبه 7 مردادماه سال 1389 ساعت 01:52 ب.ظ توسط: علی هاشمی قینانی- Ali Hashemi. شورای گسترش زبان و ادب فارسی. زبان و ادبیات فارسی. علی هاشمی قینانی- Ali Hashemi (148). من شیرازی نیستم ولی شیراز را بسیار دوست دارم . گوش بر نای کسائی ن ه دلا. ای مرگ بیا که زندگی ما را ک شت. عمریست تا به پای خم از پا نشسته ایم.

shereparsi.blogsky.com

گوش بر نای کسائی نِه دلا - شعر و ادبیات

http://shereparsi.blogsky.com/1391/08/01/post-151

اینجا فقط با دل وارد شوید. گوش بر نای کسائی ن ه دلا. بشنو از نی را چو مولانا سرود. هر کس اش داد از درون جان درود. بخردی گفت این نوای خلقت است. کز سپهر آید به سوی ما فرود. عارفی گفتا نه، روح قدسی است. کاین چنین بر عالم ما پر گشود. دیگری گفتا که آن دانای راز. زین سخن لوح و قلم را می ستود. هم بر این سان نسل ها و نسل ها. عقل ها در راز و رمزش آزمود. با گذشت قرن ها و قرن ها. هر کس اش رمز و اشاراتی فزود. من برآنم کان ضمیر تابناک. هم به وحی القلب از دل می شنود. کز پس آن روزگار آید پدید. بانگ نایی از کران زنده رود.