sneakyboy.blogfa.com

pouya13.blogfa.com

MosT WanTeD -

http://www.pouya13.blogfa.com/post/6

شب ، بوی تنهایی می دهد. شب ، چشم های پر از خوابی را دارد که. خیره شده اند به نوشته های تلخ. چشم هایی که دنبال جمله ای اند ،. که حرف دلشان باشد. دنبال واژه هایی که دردشان را به اشتراک بگذارند ! دنبال کسی که بگوید. حرفهایی که گفتنشان سخت است. شب ، بوی تنهایی می دهد . بوی درد ، بوی غم ، بوی اشک های پنهانی. نوشته شده در یکشنبه دهم اردیبهشت ۱۳۹۱ساعت 18:13 توسط pouya.

pouya13.blogfa.com

MosT WanTeD -

http://www.pouya13.blogfa.com/post/13

نوشته شده در جمعه یکم اردیبهشت ۱۳۹۱ساعت 12:15 توسط pouya. می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که : پدر تنها قهرمان بود . عشق، تنها در آغوش مادر خلاصه میشد بالاترین نقطه ى زمین، شانه های پدر بود . بدترین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند . تنها دردم، زانو های زخمی ام بودند. تنها چیزی که میشکست، اسباب بازیهایم بود و معنای خداحافظ، تا فردا بود !

pouya13.blogfa.com

MosT WanTeD -

http://www.pouya13.blogfa.com/post/23

باز از تو مینویسم ، از غم دلتنگی ات مینویسم که دلم هوایت را کرده است ، کاش تو را میدیدم ، به چشمهایت خیره میشدم و با تو درد دل میکردم . باز هم مینویسم از عشق ، از احساسی که من نسبت به تو دارم . احساسی به لطافت دستهای مهربانت ، به پاکی قلبت و به قشنگی لحظه دیدار . حالا که دلتنگم ، حالا که بغض گلویم را گرفته و راهی جز اشک ریختن ندارم ،پس باز هم مینویسم از اشک. همان قطره پاکی که از چشمهای خسته ام سرازیر میشود! قطره ای که از درون آن میتوان یک عالمه محبت و عشق دید. پرسیدی که این چیست؟ می خواهم برگردم به روزها...

pouya13.blogfa.com

MosT WanTeD -

http://www.pouya13.blogfa.com/post/8

بیا ای بی وفای من. و امشب را فقط امشب. برای خاطر آن لحظه های درد. کنار بستر تاریک من ، شب زنده داری کن. که من امشب برای حرمت عشقی. برایت قصه ها دارم. نوشته شده در چهارشنبه دهم اسفند ۱۳۹۰ساعت 20:18 توسط pouya.

pouya13.blogfa.com

MosT WanTeD -

http://www.pouya13.blogfa.com/post/24

چقدر سخته تو چشمای کسی که قلبتو بهش دادی و به جاش یه زخم همیشگی به دلت داده ، زل بزنی و به جای اینکه لبریز از نفرت بشی حس کنی هنوزم دیوونشی و دوستش داری. چقدر سخته که عشقت رو به روت باشه ، نتونی هم صداش باشی. چقدر سخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش هیچی جز سلام نتونی بگی. چقدر سخته وقتی پشتت بهش دونه های اشک گونه های تورو خیس کنه اما مجبور بشی بخندی تا نفهمه که هنوزم دوسش داری. چه قدر سخته وقتی پیشته سرتو بندازی پایین و آروم اشک بریزی. چقدر سخته قبول اینکه دلت دیگه مال خودت نیست!

pouya13.blogfa.com

MosT WanTeD -

http://www.pouya13.blogfa.com/post/2

برکه اي در همين نزديکي ست. با نيلوفري در آن. در انتظار ديدار ساحل. هرگز نشود اين ديدار. تا زماني که اشک برگهايش در برکه جاريست. نوشته شده در شنبه دوازدهم فروردین ۱۳۹۱ساعت 19:20 توسط pouya. می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که : پدر تنها قهرمان بود . عشق، تنها در آغوش مادر خلاصه میشد بالاترین نقطه ى زمین، شانه های پدر بود . بدترین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند . تنها دردم، زانو های زخمی ام بودند. تنها چیزی که میشکست، اسباب بازیهایم بود و معنای خداحافظ، تا فردا بود !

pouya13.blogfa.com

MosT WanTeD -

http://www.pouya13.blogfa.com/post/19

برای تو مینویسم که روزهاست از من دور گشته ای. برای تو که نه! برای این قلب غمگینم مینویسم تا شاید این شب های بارانی و تبدار را راحتر سپری کند. قلم که دست میگیرم دوست دارم همه چیز را به خط تحریر در آورم،. اما تا قصد نوشتن میکنم ناتوانتر از همیشه میگردم.آخر این اشک ها مجالم نمیدهند. تا یاد تو به سراغم میآید باران سخت محتاج چشمان خسته ام میگردد. دانه های شفاف اشکراه گونه های عطش بارم را پیش میگیرندو به حلقه حلقه لبهای ترکدارم که. میرسند مرا باز نمک گیر خاطراتت میکنند.

pouya13.blogfa.com

MosT WanTeD -

http://www.pouya13.blogfa.com/post/22

هرگزگنجشکی را که توی دست داری به امید گرفتن کبوتری که توی هواست رها نکن . نوشته شده در یکشنبه دهم اردیبهشت ۱۳۹۱ساعت 22:17 توسط pouya. می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که : پدر تنها قهرمان بود . عشق، تنها در آغوش مادر خلاصه میشد بالاترین نقطه ى زمین، شانه های پدر بود . بدترین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند . تنها دردم، زانو های زخمی ام بودند. تنها چیزی که میشکست، اسباب بازیهایم بود و معنای خداحافظ، تا فردا بود !

pouya13.blogfa.com

MosT WanTeD -

http://www.pouya13.blogfa.com/post/20

نوشته شده در سه شنبه پنجم اردیبهشت ۱۳۹۱ساعت 20:56 توسط pouya. می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که : پدر تنها قهرمان بود . عشق، تنها در آغوش مادر خلاصه میشد بالاترین نقطه ى زمین، شانه های پدر بود . بدترین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند . تنها دردم، زانو های زخمی ام بودند. تنها چیزی که میشکست، اسباب بازیهایم بود و معنای خداحافظ، تا فردا بود !